Bij het 12½-jarig bestaan van RC ’t Gooi verscheen er een speciale uitgave van De Scrum. We hebben het over 1945. Vlak na de oorlog en Nederland was arm en in opbouw. Je zou verwachten, dat er uitvoerig stilgestaan zou worden bij de net afgelopen 5 jaren van oorlog en bezetting. Maar dat is nauwelijks het geval. Wilde men z’n blik richten op de toekomst, in plaats van op het verleden? Wilde men feest vieren in plaats van gedenken? Hoop in plaats van rouw? Het lijkt erop.
Tweeënveertig leden had de club toen. Dolf Plat was voorzitter, Dick Bouwman secretaris, J. D. Meeuwis penningmeester en ook Ben Hosman maakte deel uit van het bestuur. In zijn inleidende artikel heeft voorzitter Plat het onder meer over “oude vrienden die zijn heengegaan voor tijdelijk en voorgoed”. Maar hij heeft het ook over ”trips, kort of lang, die we maakten om ons partijtje te kunnen spelen. Ik hoef slechts te zeggen: Bruxelles, Düsseldorf, Oberhausen, Dieren en zij die het meemaakten, weten wat ik bedoel. Het zijn dagen geweest, die we niet licht zullen vergeten. Daarna kwam de oorlog, die verschrikkelijke oorlog, die onze vrienden wegnam, die alles wat mooi en goed was trachtte te vernietigen en helaas in veel is geslaagd”.
Maar bij het vergeten zit ´m nou precies het probleem. Over de trips naar Brussel en Dieren is er in 2013 nog wel wat archiefmateriaal beschikbaar. Maar Düsseldorf en Oberhausen..? Het was in die tijd met 42 leden natuurlijk een klein en overzichtelijk clubje, waarin de kennis over de leuke en minder leuke gebeurtenissen ”vanzelf” gedeeld werd. Daar hoefde je geen verhalen over op te schrijven en foto´s van te maken. En die vind je in 2013 dan ook niet of nauwelijks.
Van de bezettingsjaren hebben we slechts een globaal beeld. Het rugbyspelen werd gaandeweg steeds lastiger en lag in de jaren 1944 en 1945 vrijwel stil. Opvallend: twee keer de Joodse achternaam Cohen op een ledenlijst uit juni 1944. Diezelfde achternaam staat ook, maar nu één keer, op de ledenlijst in de 12½ jaar-uitgave van De Scrum. Daar zit natuurlijk een verhaal achter, maar welk verhaal? De van oorsprong Duitse broers Werner en Dieter Büchner waren voor de oorlog al lid van RC ´t Gooi en bleven dat tijdens en na de bezettingsjaren. Hoe werd er tegen hen – en hun vader, Adolf Büchner – aangekeken in die tijd? Hoe hebben ze die jaren zelf ervaren? Waren er spanningen in de club vanwege pro- en anti-Duitse sympathieën?
Antwoorden vind je niet in het 12½-jarig jubileumnummer. De toonzetting is licht en jolig, zonder ”harde feiten”. Er is een gedicht van ”Opoe Rum”, waarin alle leden goedmoedig aan de beurt komen. NRB-voorzitter E.J. Alofs put zich – in een opvallend slecht geformuleerd verhaal – uit in de optimistische algemeenheden, die je bij een dergelijk jubileum van de bondsvoorzitter mag verwachten. Dick Bouwman doet alsof de club 35 jaar bestaat (en het dus 1968 is), in een verhaal met veel Gooi-teams met eigen vliegtuigen en vliegveld, een Gooi-stadion en -clubgebouw en gesalarieerd personeel in dienst.
Oud AAC-secretaris Wim Verbrugge haalt herinneringen op aan de jaren waarin hij de GRC (Gooische Rugby Club) op het rugbyveld bestreed. ”Hoewel het altijd vechten geblazen was en de Gooiers ons een eventueele overwinning tot op de laatste minuut betwistten, de stemming op het veld bleef steeds fijn”. En dan volgt er zowaar nog een stukje feitelijke informatie. ”En hoe vaak trokken wij niet gezamenlijk als Amsterdamsch vijftiental ten strijde tegen Antwerpen of Brussel? Dat deze groote tijden spoedig mogen terugkeeren!”.
Simon Scrum, ”den super-vliegende-verslaggever van Rugby Sport”, interviewt ”J.A.Jens (Bob) de Jonge, den verzekeringsmagnaat, die buiten zijn drukke werkzaamheden nog tijd over heeft om aan politiek te doen, schaak te spelen, taal te zuiveren, wedstrijden te leiden en ingezonden stukken te schrijven”. Het is een lollig verhaal, waarin feiten en verzinsels onontwarbaar met elkaar verweven zijn. Een (wellicht feitelijk kloppend) citaat van de oud-ARVC’er, voormalig bondsvoorzitter en oud-RC ´t Gooi voorzitter en erelid: ”Het resultaat hiervan na drie jaar (drie jaar na de oprichting van RC ´t Gooi, dus 1936 – red.) was: nummer 1 in de Van Broekhuizenbeker (en dus landskampioen – red.). Wij versloegen dat jaar niet alleen in een uitwedstrijd Delft, maar Boebie v.d. Berg erbij. Maar ik kan u verzekeren, dat het heel wat gekanker en gevloek mijnerzijds gekost heeft voor het zoover was”.
Verder bevat het 12½-jarig jubileumnummer nog een verhaal over de ervaringen van een nieuweling in de rugbysport. Aardig, maar niet verrassend. Leuker is het afgeluisterde gesprek tussen de rugbyschoenen van een oude vriend, die nu al jaren in de kast staan te beschimmelen. ”Maar hoe lang zijn we nu al bevrijd? ´t Is toch al meer dan een half jaar geleden, dat die gehaten moffenlaarzen door onze straten, ja…, op ons veld paradeerden. Ja… en nog kijkt hij niet naar ons om, hij is vergeten wat hij aan ons verschuldigd is, de prettige wedstrijden die we tezamen tot een goed einde brachten. Hoe hij tegen ons sprak als tegen zijn beste vrienden en ons vertroetelde”. Blijkbaar was het voor sommigen lastig om de rugby-draad na de oorlog weer op te pakken. Zou de oproep tot werving van leden en donateurs daarom geplaatst zijn?
Over de voorbereidingen van het 12½-jarig jubileumfeest meldde het clubbulletin het volgende:
Hotel-restaurant De Gooische Boer
Het jubileumfeest vond plaats op zaterdag 17 november 1945. Plaats van handeling was hotel-restaurant De Gooische Boer. Dit bevond zich in Bussum aan de Huizerweg, op de hoek met de Amersfoortse Straatweg. In april 1958 werd het door brand verwoest. Het feest werd een enorm succes, al bleef de feestcommissie na afloop wel met een nadelig saldo zitten. Van maar liefst f 2,75!
Meer weten over RC ´t Gooi kort na de oorlog? Ga naar: