Onbekend sevensteam, met rechts Ben Hosman als ref

Door Herman Nijhuis

In maart 2001 kwam clubblad De Scrum met een uitgebreid verhaal over twee ereleden van de club. Ben Hosman en Dick Bouwman waren behalve erelid ook allebei in het Nederlands team actief geweest en waren beiden bestuurslid en zelfs voorzitter van de club geweest. Wie het verhaal schreef wordt niet vermeld, maar ik denk aan de schrijfstijl Herman Nijhuis (later ook erelid!) te herkennen. Laten we het daar dus maar op houden, tot zich iemand meldt die het ècht beter weet. We hebben het verhaal in twee stukken geknipt. Deel 1 gaat over Ben Hosman.

Het zat al lang in de pen om eens iets nader te weten te komen over deze twee heren die zo ontzettend belangrijk zijn geweest voor RC ´t Gooi. Ben´s eerste kennismaking met onze edele rugbysport dateert al vanaf 1936. Op een aflopend veldje speelde een stel jongens een wedstrijdje. Later bleek hem dat hierin de befaamde gebroeders Max en Bobby Zwart en niet te vergeten Reintje Koopmans ook met een rugbybal aan het stoeien waren.

De Bussumsche Courant, 11 januari 1938

In 1938 werd er in Alkmaar een interland gespeeld: Nederland vs. Roemenië, eindstand 3-3. De vader van Kees Meeuwis nam hem mee naar deze interlandwedstrijd en deze zou ook later zijn grote promotor worden. In deze wedstrijd speelde ook een Gooier mee, nl. Walt Jongman en deze werd unaniem uitgeroepen tot de sterspeler van de wedstrijd. Een hele eer, want ook toen al speelden vele Roemenen in de Franse competitie. Ben was gelijk geheel verslingerd aan de rugbysport. Jaap Klasema, ook zo´n coryfee uit de annalen van RC ´t Gooi, was Ben´s buurman en deze is van groot belang geweest voor zijn ontwikkeling als rugbyer, welke zeer snel ging.

In 1938 werd er een Europees toernooi gespeeld in Parijs¹. Walt Jongman en Reintje Koopmans speelden in het Nederlands team². Na afloop van het toernooi werden alle spelers getrakteerd op een diner in de Folies Bergère, met een optreden van Josephine Baker, een fervent liefhebster van de rugbysport. De mannen kwamen terug uit Parijs met de meest wilde verhalen en een stel naaktfoto´s. En natuurlijk waren alle spelers van ´t Gooi stinkend jaloers.

Josephine Baker

Voormobilisatie in 1938/1939. Ben werd opgeroepen en werd gelegerd in Wijk aan Zee. Midden in het dorp was een groot grasveld³ en Ben´s taak was het om de soldaten te vermaken. Dus al snel werd een demonstratie rugby georganiseerd op het grasveld en men had zeer zeker niet te klagen over belangstelling. Toch is er gedurende de oorlog vrij lang doorgespeeld. Tot het te gevaarlijk werd. De laatste wedstrijd vond plaats in het Olympisch Stadion te Amsterdam. Tijdens de wedstrijd werd het stadion door 40 Duitse vrachtwagens omsingeld en iedere speler moest zijn Ausweiss tonen. De meeste papieren waren vervalst en er werden zo´n 12 jongens meegenomen en weggevoerd. Dus dat werd te link.

Na de oorlog had men veel contact met België en werden daar regelmatig wedstrijden gespeeld. Men had natuurlijk toen niet veel geld en het gebeurde weleens, dat er twee personen in één bed moesten slapen om de kosten te besparen. Zo ook Ben en Dick in een smal bedje. De avond ervoor was er een stevig pintje gepakt, men logeerde boven de kroeg. ´s Morgens werd Ben wakker met een banaan in zijn mond en hij verdenkt Dick er nog steeds van, dat hij hem dat geflikt heeft, maar deze houdt bij hoog en laag vol dat hij het niet heeft gedaan.

Witte van Heijningen (die in 1933 de eerste try voor RC ’t Gooi scoorde), Bob de Jonge (oud-voorzitter, erelid, oud-bondsvoorzitter), Ben Hosman (oud-voorzitter, erelid), Dolf Plat (oud-voorzitter) in 1983.

Door een ongelukkige botsing in de wedstrijd tegen Anderlecht op Sportpark Zuid liep Ben een zware hersenschudding op. In de auto van de oude heer Van Zalinge werd Ben voor de deur afgezet met de mededeling “je vindt het zelf verder wel, hè?”. Door zakelijke beslommeringen en steeds weer de enorme inspanningen om elke week twee teams op de been te brengen, alsmaar bellen en smeken om te komen trainen en spelen, voelde Ben zich genoodzaakt om in 1953 te stoppen. Maar voor de duidelijkheid: Ben voelt zich nog steeds sterk betrokken bij het wel en wee van onze club.

Voetnoten: