Als je in de geschiedenis van RC ’t Gooi duikt, kom je er achter dat we in onze 85-jarige rugbyhistorie nogal wat opmerkelijke leden gehad hebben. Tot die categorie hoort zeker Frans Buys. Niet zozeer vanwege zijn capaciteiten als rugbyer, maar vooral als bijna onverwoestbare record-atleet.
“Als Frans Buys de bal had en getackeld dreigde te worden, gooide hij ´m snel weg”, vertelt Pim Westerweel. “Hij kon heel hard lopen, heeft dat tot z´n 75-ste gedaan, met wereldkampioenschappen hordelopeen bij de veteranen”. De naam Frans Buys komt al in 1944 en 1945 voor op de ledenlijsten van RC ’t Gooi. In de jaren kort na de bezetting (1946, 1947) is hij op oude rugby-foto’s te zien, evenals in het begin van de jaren ’60. Of hij zonder onderbreking lid van de rugbyclub is geweest, is niet zeker. In 1978 zien we hem in opperbeste stemming bij de lustrum-reünie van RC ’t Gooi, met z’n oude rugbymaten.
Als atleet heeft Frans Buys duidelijker sporen achtergelaten. Hij was lid van de Amsterdamse Atletiek Club (AAC), de Bussumse AV Tempo en de Gooise Atletiek Club (GAC). Sinds 1950 maakte hij als hordeloper regelmatig deel uit van de Nederlandse atletiekploeg. Hij werd zeven keer Nederlands hordenkampioen in de jaren ’50 (3x 200 m horden, 4x 400 m horden). Na het einde van zijn “eerste sportleven” hield hij zich fit met badminton, tennis en hockey: surrogaten voor het hordelopen. Op 10 april 1957 trouwde hij met de basketball-international Frieda Bloemsma. Dat ze bekende Nederlanders waren, blijkt uit het feit dat er een artikel-met-foto hierover in de Telegraaf verscheen.
Sinds ongeveer 1982 – hij was “pas” 58 jr. oud – hervatte hij de atletiektraining. Hij had gehoord, dat de Internationale Atletiek Federatie ook Europese en Wereldkampioenschappen en Olympische Spelen voor veteranen organiseerde. Hij had goed voor zichzelf gezorgd, woog slechts 68 kg. bij een lengte van 1.82 m. Maar hij had ook een antiekwinkel in Naarden-Vesting, aan de Marktstraat. Die vroeg veel tijd en aandacht. Toch ging hij weer (bijna) dagelijks trainen: o.a. hardlopen en hordelopen, maar ook in het krachthonk van de Gooische Atletiek Club. Hij liep eens per week een duurloop.
In 1983 nam hij deel aan de wereldkampioenschappen in San José (Puerto Rico). Resultaat: zilver (80 m horden) en brons (400 m horden) voor Buys. Dat motiveerde. Het gevolg was, dat hij in Brighton, Rome, Toronto en Malmö goud won, zowel op de 80 als op de 400 m. horden. Daarbij verbeterde hij vaak ook nog het wereldrecord voor zijn leeftijdscategorie. Na je vijfendertigste (tot 2006: veertigste) word je veteraan in de atletiek. En na iedere vijf jaar erbij kom je in een volgende groep terecht: 45-50, 50-55 enzovoort. Zo worden al te grote krachtsverschillen geneutraliseerd en word je steeds weer de jongste in je groep.
Naast zijn zeven nationale en acht internationale gouden medailles, records en een vermelding in het Guiness Book of Records staat er nog steeds een aantal GAC-clubrecords op naam van Frans Buys. Maar liefst zevenentwintig keer komt zijn naam voor in de lijst met clubrecords (mannen, masters, bijgewerkt tot en met 10 augustus 2017) op de GAC-website. Het betreft “slechts” vijf keer een horden-onderdeel (80 m horden voor mannen boven de 70 resp. 75 jaar, 300 m horden voor mannen boven 75 jaar, resp. 60 m horden indoor voor mannen boven 75 resp. 80 jaar ). Voor de rest zijn het loopnummers van 60 tot 1500 m, verspringen en onderdelen zoals hink-stap-springen, vijfkamp en zelfs kogelstoten. Van zijn 27 clubrecords vestigde Frans Buys er 16 in de leeftijdsgroep 75-80 jaar en 6 als 80-plusser. Hij was tot op hoge leeftijd een veelzijdig atleet.
Frans Buys is begin 2011 overleden. Zijn erfgenamen hebben de plakboeken van Frans overgedragen aan de Stichting Atletiekerfgoed; ze geven een gedetailleerd overzicht van de atletiek in de jaren 1947-1954 .
Meer weten over bekende rugbyers? Ga naar: